Half juli 2009 en het is winter in Paraguay. Winter in een subtropisch klimaat, ik hoor het je zeggen, dat zal allemaal wel meevallen. Dat is op zich ook zo, maar we hebben toch onze truien en jassen uit de kast gehaald. In de krant staan berichten over de uitzonderlijke kou op dit moment in het land. Minimumtemperaturen tussen de 5 en 8 graden, met een beetje wind gevoelstemperatuur 2 tot 5 graden. Dat moet dan wel midden in de nacht zijn, want in de ochtend is het zo'n 10 graden, met de laatste dagen wolken en soms wat regen. Overdag stijgt de temperatuur dan tot een graad of 15, met zon tot een aangename 20 graden. Winter in Paraguay. Wat vooral verraderlijk is, is de vochtigheid. Negentig procent of meer, huizen niet geïsoleerd, dus binnen kouder dan buiten. Een klamme waterkou die je op de botten trekt. Met weemoed denken we even terug aan de -15 graden van afgelopen januari en we lekker in een schaal zonnetje de schaatsen onderbonden voor een tochtje over de dichtgevroren sloten. We tellen nu maar even onze zegeningen hier, want vanaf augustus zal het flink warmer zijn. We zijn er niet zo rouwig om dat we weer weggaan voordat hier de echte zomerhitte losbreekt. Winter in Paraguay betekent ook minder mensen op straat. Op zaterdag is het dan nog best leuk, de spaarzame leuke winkeltjes trekken dan ook wel bezoekers, maar de zondag is helemaal het tegenovergestelde. Geen kip op straat, geen geluiden, alleen de geur van asado. Encarnación lijkt wel een gehucht op het platteland. Wat in feite ook zo is, want ondanks dat het de derde stad van Paraguay is (na Asunción en Ciudad del Este) is het vooral een rustig stadje gelegen in een landelijke omgeving, met landbouw, landbouw en nog eens landbouw. Een auto, tractor of motor, man dat is het hier. Het landschap ligt er in de winter donkergroen bij met robijnrode gronden. Als de zon schijn verkleurt de grond naar knalrood en oranje. Over de Parana komen de onweerswolken aanzetten uit Noord-Argentinië. En als het dan regent en onweert, foei. Het kan met bakken uit de lucht komen. Dat ontzettend groene van Paraguay, althans het oostelijk en zuidelijke deel van Paraguay, de Chaco ziet er heel anders uit schijnt, dat groene moet toch ergens vandaan komen. Het regent hier op plaatsen meer dan 2 meter per jaar. Tijdens heftige buien is het een genot om door Encarnación te lopen. Langs de hoge stoepen raast het water dan de straten naar beneden. De jongens hebben hun laarzen mee en springen over en door de plassen. Winter in Paraguay is je verwonderen over de ontzettende zooi in de Zona Baja van Encarnación. Regen betekent modderpoelen daar, mensen als verzopen katten die van onder de aftandse tentzeilen hun waar proberen te verkopen. Of we nog illegale cd's willen kopen. De met oud hout in elkaar getimmerde huisjes en kraampjes dreigen het bijna te begeven als er ook nog een windje opsteekt. Er wordt geknutseld aan oude auto's. Stromend water langs de muren, opeens overvalt ons een gevoel van onmetelijke triestheid. De rivier de Parana stoomt zo de huizen in. Aan de straat verkopen de mensen benzine in flessen en netten vol sinaasappels. Winter in Paraguay.

Muy lindo lugar
Je kunt van alles zeggen van de mensen uit Paraguay, maar optimistisch en trots op hun land zijn ze. Overal waar je komt vinden zijn de mensen enthousiast over hun dorp of stad en geven ze tips over andere misschien nog wel mooiere plaatsen. Nee, je moet daar en daar heen, muy lindo lugar, een hele mooie plek. Ook al wordt het vaak als stopwoord gebruikt, je ziet aan de mensen dat ze trots zijn en dat ze het menen. Vaak denken wij, verwende westerlingen uit Europa, waar op korte reisafstand prachtige steden, schattige dorpjes en afwisselende landschappen voor het oprapen liggen, daar toch iets anders over. Vaak zijn de in euforische superlatieven aangeprezen plaatsen niet veel soeps, maar je moet oog hebben voor het moois. Paraguay is een arm land met weinig verleidingen. Een eiland in Zuid-Amerika waar mensen niks over weten. Een reis-door land. Weinig voorzieningen, geen lekker eten (behalve de asados), geen toeristische trekpleisters die bij het grote publiek bekend zijn. Maar toch is Paraguay mooi. De mensen zijn open en vriendelijk, het land is vrij van haast, vrij van de verleidingen van de consumptiemaatschappij. Het mooie zit 'm in het leven van alledag, het contact met de mensen, het leven nemen zoals het komt. Het leven in Paraguay neemt z'n beloop, zo ook voor ons. Al 2,5 maand wonen we nu in Encarnación en het gaat uitstekend. Een dikke maand hebben we nodig gehad om op te starten, nu lijkt alles in rustiger vaarwater terecht gekomen. Werk, school, huishouden, het lijkt wel Nederland. Het gaat heel goed met ons. Sophia heeft met haar team ontzettend veel werk verricht en ze zijn bezig met een ongekend staaltje hogere schoolvoetbal om binnen een half jaar ABN Amro te integreren met Banco Regional. Een enorme inspanning, maar ongelooflijk, allemaal nog op schema. Afgelopen week de oplevering van een groot deel van de eisen voor het nieuwe banksysteem, champagne en chocolaatjes erbij, zijn ze niet gewend hier, maar weer een geweldige mijlpaal. Iker en Darius vermaken zich prima. Iker heeft het steeds meer naar zijn zin op de school, muy lindo lugar trouwens, verstaat al meer Spaans en heeft al een aantal vriendinnetjes. Darius groeit als kool, zegt ook al un-dos-tres en is de oogappel van heel Encarnación. Ronald knutselt wat af met de kinderen en werkt met mensen van de bank aan een informatiefolder over waterverbruik en hoopt binnenkort een aantal waterprojecten in het veld te bezoeken.

Asunción, sinaasappels en Theo's asado
We hebben uiteraard ook nog een aantal uitstapjes gemaakt. Half juni moest Sophia in Asunción zijn en daar zijn we met z'n allen naar toegegaan. Onderweg nog een bekeuring meegepikt voor het inhalen van net die ene auto over de doorgetrokken streep. Ach, ze hadden geld nodig. Grappige was dat we niet meteen moesten betalen maar pas toen we weer terug gingen naar Encarnación, wat een vertrouwen. We kwamen Asunción binnen net rond de avondspits. Wat een troosteloze bende, die buitenwijken. En scheurende motoren en rammelige vrachtwagens, smerige rook en om de vijf meter uitwijken voor een bus. Asunción heeft een oud koloniaal deel, dat overdag wordt bevolkt door werkende elite en 's avonds angstvallend leeg is en je beter niet over straat kunt.

De ABN Amro ligt op 2 blokken van het hotel. We zijn 3 nachten gebleven en hebben de belangrijkste gebouwen bezocht en de krottenwijk bij de baai en de enige boot van de marine. In het hotel kwamen we veel mensen uit Encarnación en ook Asunción leek even een dorp. De jongens hebben leren biljarten in het hotel. De terugreis was een eitje, de jongens zijn enorm goede reizigers. Terug in Encarnación bleek er op het plein een evenement te zijn. Er werd gedanst en ook de olympische vlam werd binnengedragen. In de middag werd Sophia gebeld door Don Nicolas, de voorzitter van de raad van bestuur. Of we 's middags zin hadden om zijn sinaasappelboomgaard te bewonderen. Nou, prima en ons die middag kostelijk vermaakt met het plukken van sinaasappels, grapefruit en citroenen. Vijf belachelijk grote zakken citrusfruit mee terug in de auto en nog steeds drinken we er verse jus van.

De dag erna hadden we een hele leuke asado bij het buitenhuis van Theo vlakbij de rivier. Wouter (Theo's zoon) had het vlees geregeld, 10 kilo, en met 15 personen hebben we daar heerlijk van gegeten. Gelukkig was er ook voldoende groente, dat vakkundig gegrild werd. Het was leuk om met alle mensen van de Rabobank ondersteuning even bij te praten. Zeker voor herhaling vatbaar.

Watervallen van Iguazu
Het eerste weekend van juli zijn we in Brazilië geweest bij de watervallen van Iguazu, ongeveer 4 uur rijden van Encarnación. We reden door een verlaten oostelijk deel van Paraguay waar de ene grote landbouwfabriek de ander afwisselde. Ongelooflijk dat hier vroeger allemaal oerbos was. In Cuidad del Este (smokkelaarsstad nummer 1) zonder controle de grens over en hup in het ordentelijke zuiden van Brazilië (oorzaak: Duitsers). Na een tochtje door het plaatsje Foz do Iguacu, reden we op ons gemak naar het nationaal park. Na wat geharkt bij de ingang, konden we doorrijden naar ons hotel midden in het park. Het hotel was luxe en geweldig om even zo verwend te worden. Meteen natuurlijk de watervallen bekeken en we werden overvallen door een aantal koati's, neusberen. Hele grappige beestjes, maar voor niemand bang en op zoek naar eten. De volgende dag hebben we de hele tour gemaakt en hebben heerlijk gewandeld, de watervallen van alle kanten bekeken, de spray van miljoenen liters water op ons gezicht gevoeld.

In het hotel op het balkon ons tropisch fruit gegeten, met het continue gebulder van de watervallen op de achtergrond. We zijn ook in het Parc das Aves geweest, het vogelpark met toekans en papagaaien. Op zondag in de stromende regen met alle souvenirs terug naar Encarnación, met slapende kinderen in de auto, door het glooiende Paraguyaanse landschap,een gevoel van ultiem geluk.

Winter in Paraguay, wat kan ons gebeuren.